מה גרם לאישה בת 67 לזעוק זעקות שבר קורעות לב, זעקות על כך שבאים לרצוח אותה, כדבר שבשגרה, עד כדי כך שהשכנים כבר התרגלו והתייחסו לזעקותיה כאל "רעשי רקע" או "רעש לבן"? מה עבר על אישה בת 67, שלא הייתה בקו הבריאות, שוודאי ניסתה ככל יכולתה להושיט יד לבתה המעורערת בנפשה, לעזור, לתמוך, לפנות לרשויות הרווחה? מה קרה באותו הלילה שגרם לבת לרצוח את האם? ככל הנראה לא נדע זאת לעולם.
מה שידוע הוא שב-28 באפריל, במהלך פסח, חזרו האם והבת מארוחת ערב במסעדה אל דירתן שברחוב הרצל בתל אביב. לא עבר זמן רב עד שהחלו לבקוע צעקות רמות מהדירה, כרגיל. בשלב מסוים הזעיק אחד השכנים את המשטרה, והפעם זה נגמר אחרת: ב-1 בלילה נמצאה האם במקלחת הבית במצב קשה ובהכרה מעורפלת. תוך כדי פעולות ההחייאה, בתה, שהייתה בבית, התחילה לפתע להשתולל, קפצה מהחלון אל הרחוב, אך במהרה נתפסה ונעצרה. זמן קצר אחר כך נקבע מותה של האם בבית החולים. לאחר כמה שעות חקירה, ולאחר שהחליפה כמה גרסאות, הבת הודתה כי היא אכן קשורה לרצח. היא חנקה את אמה בעקבות "ויכוח קולני" שהתפתח בין השתיים.
למחרת התפרסמו כמה ידיעות בעיתונים, כתבה קצרה של 2 דקות בחדשות הערב. פורסם כי הבת נשלחה לבדיקות פסיכיאטריות וכי גופת האם נשלחה לנתיחה. וזהו. לא פורסמו פרטים נוספים על המשך החקירה. אפילו שמה של הנרצחת לא פורסם מעולם. אבל אסור לנו לשכוח אותה. את מי שנרצחה בביתה, על ידי הקרובה לה ביותר, לאחר מי יודעת כמה לילות של אימה שהשכנים כבר התרגלו אליהם, מי יודעת כמה לבטים והתחבטויות ודאגות וחששות לגבי תפקידה של אם במצב כזה, מי יודעת כמה פניות לרשויות הרווחה ובריאות הנפש כדי למצוא פתרון, מי יודעת…
יהי זכרך ברוך, יהי זכרך משמעותי.
***
ماذا جعل امرأة تبلغ من العمر 47 سنة ان تطلق صرخات وصيحات تمزق القلب قائلة انهم يأتون لقتلها حتى أصبح ذلك امرا مألوفا تعود عليه الجيران وتعاملوا مع صراخها وكأنه (ضجة خلفية) او (ضجة بيضاء)؟ وماذا كانت تشعر المرأة في السابعة والستين من العمر التي لم تعد تتمتع بصحة جيدة ومن المؤكد ان تكون قد حاولت قدر إمكاناتها ان تمد يد العون لابنتها المختلة عقليا لكي تساعدها وتساندها وتتوجه الى سلطات الرفاه الاجتماعي؟ وماذا حدث في تلك الليلة الذي جعل البنت تقتل والدتها؟ يبدو اننا لن نعرف ذلك ابدا.
ان ما نعرفه انه في تاريخ 28 من ابريل وخلال عيد الفصح كانت الام وابنتها تعودان الى دارهما في شارع هرتصل في تل ابيب بعد تناول العشاء في أحد المطاعم. ولم يمر الا وقت قصير حتى اخذ صراخ عال ينطلق من الدار كما كان الامر عليه في أحيان عديدة. وفي لحظة معينة استدعى أحد الجيران الشرطة ولكن هذه المرة انتهت القضية بطريقة أخرى حيث عثر في الساعة الواحدة بعد منتصف الليل على الوالدة في حمام المنزل وهي في حالة خطيرة وشبه فاقدة للوعي. وخلال المحاولات لإنعاشها بدأت ابنتها التي كانت داخل المنزل تعربد فقفزت من النافذة الى الشارع ولكن سرعان ما ألقي القبض عليها وتم اعتقالها. اما الام فتم اقرار وفاتها في المستشفى بعد ذلك بوقت قصير. وبعد بضع ساعات من التحقيق وبعد تبديلها لعدة روايات اعترفت البنت بانها متلبسة بجريمة القتل اذ انها قامت بخنق والدتها بعد اندلاع (جدال بصوت عالٍ) بينهما.
وفي اليوم التالي نشرت بعض التقارير عن الحادث في الصحف وكذلك تقرير قصير مدته دقيقتان في نشرة الاخبار المسائية حيث قيل ان البنت اخضعت للفحوصات النفسانية وان جثة الام احيلت الى التشريح. فقط لا غير. ولم تنشر أي تفاصيل أخرى عن سير التحقيق وحتى اسم المغدورة لم ينشر قط. ولكن يحظر علينا ان ننساها. هي التي قتلت داخل منزلها على يد من كانت أكثر الناس قربا اليها وبعد ليالي عديدة من الرعب قد تعود عليها الجيران. هل يمكن لنا ان نعرف كم من التخبطات والقلق والخوف كانت تمر بها الأم في مثل هذه الحالة وهل يمكن ان نعرف كم من التوجهات الى سلطات الرفاه والصحة النفسية كانت تقوم بها في محاولة لإيجاد حل – هل يمكن ان نعرف…
***
מדי 16.5 ימים בממוצע נרצחת אישה בישראל על ידי אחד מהאנשים הקרובים לה ביותר, בן זוג, אח, אבא, בן, דוד. אלה לא רציחות "על רקע רומנטי" או "על כבוד המשפחה" או "טרגדיה אישית". זו תופעה חברתית שנוגעת לכולנו, ואין בה שום דבר רומנטי או מעורר כבוד.
רק בשנה האחרונה נרצחו 19 מאחיותינו; יהודיות וערביות, ילידות הארץ ועולות, צעירות ומבוגרות, רווקות נשואות וגרושות, ילדות, אימהות וסבתות, שכנות, קולגות, חברות שלך – נשים כמוני וכמוך שנרצחו בגלל שמישהו האמין שאסור להן לחלום, לעשות, לחיות איך שהן רוצות. בגלל שמישהו האמין שהן שייכות לו, שיש לו זכות עליהן, על חייהן ועל גופן.
וזו רק נקודת הקצה של האלימות נגד נשים; לפי אומדני המשטרה, כ-200,000 נשים ו-600,000 ילדות וילדים חיות וחיים תחת אלימות במשפחה, בבית, במקום שאמור להיות הכי מוגן ובטוח. כ-12,000 נשים בישראל נמצאות במעגל הזנות, שם הן סופגות אלימות קיצונית במיוחד, הן מצד הסרסורים והן מצד הזנאים, וסובלות לרוב מתחלואה רבה ומהפרעות טראומה. אחת מכל שלוש נשים תחווה תקיפה מינית במהלך חייה. מדי 13 דקות בממוצע פונה אישה או נערה אל אחד ממרכזי הסיוע לנפגעות ונפגעי תקיפה מינית. ב-89% מהמקרים התוקף מוכר למתלוננת.
די! עד כאן!
25 בנובמבר הוא יום המאבק הבינלאומי למניעת אלימות נגד נשים.
ביום הזה נעמוד כולנו יחד לצידן, לצידכן, לצידנו. נקדיש להן את מלוא תשומת הלב שלנו, נזכור אותן ונוקיר אותן. אחיותינו הן. נשמיע יחד את קולן, את קולכן, את קולנו. נדרוש מהרשויות – מהמשטרה, מבתי המשפט, מהתקשורת – מהחברה כולה – לעדכן את הכללים. לדאוג לדבר הבסיסי ביותר: הזכות לחיים, הזכות לביטחון, הזכות להיות היחידות שמקבלות החלטות לגבי עצמנו.
בואו, נשים לזה סוף.
***
ניפגש ביום שישי, יום המאבק הבינלאומי באלימות נגד נשים.
התכנסות בשעה 11:00 בכיכר הבימה בתל אביב. מוזמנות ומוזמנים.
***
في البلاد تقتل امرأة كل 16.5 يوما في المعدل على يد أقرب الناس لها: الزوج، الأخ، الأب، الابن، العم.
هذه الجرائم خالية من أي شرف وحب, بالإضافة أنها مرفوضة ولا تزيد من فخر وشرف العائلة أبدا . هذه ظاهرة اجتماعية تؤثر علينا جميعا،
19 امرأة من أخواتنا قُتلن خلال العام الماضي فقط: سيما جرانوت, ماجدة أبو جابر, رنين رحال, إيلانا كوهن, سميرة إسماعيل, ملكة بينشويلي, هيلي سوبول, في الثلاثين عمرها من بئر السبع, في الثلاثة والخمسين من عمرها موشاف زيّتان, ميريام إلتي, إمرأة بسن السابعة والستون من تل أبيب, نيلي روتبرد, أنيستاسيّا روسنوب, لوبوب خاجنوفا, سلام عبدالله, أمنة ياسين, دعاء أبو شرخ, هويدة شوا,
هدى أبو صراري
يهوديات وعربيات من سكان البلاد, مهاجرات، شابات ونساء، عزباوات, متزوجات ومطلقات, فتيات, أُمهات وجدات. قد يكونوا جاراتك، زميلاتك في العمل, صديقاتك- نساء مثلي ومثلك قتلوا لأن أحدهم قرر بأن لا حق لهن بالحياة, بالحلم وبالحرية. هؤلاء المجرمين يظنون بان المرأة هي غرض يملكونه ويتصرفون به كما شاءوا, وكأن جسد وحياة النساء ملك هؤلاء المجرمين.
وهذا ليس سوى طرف الجليد في العنف ضد النساء: فوفقا لتقديرات الشرطة فأن حوال 200,000 امرأة, 600,000 طفلا وطفلة يعيشون في جحيم العنف المنزلي, ذلك المكان الذي من المفروض أن يكون الأكثر أمانا لهن ولهم. بالإضافة لكل ذلك, فأن 12,000 امرأة تعملن في الدعارة, حيث يتعرضن لأشد العنف هناك, إن كان ذلك من طرف الزبائن أو سماسرة الجنس. غالبا ما تتعرضن هؤلاء النساء لصدمات النفسية صعبة. وهذه بعض من الإحصاءات الصادمة: -واحدة من ثلاث نساء ستتعرض لاعتداء جنسي خلال سنوات حياتها.
-تتوجه امرأة أو شابة إلى مراكز ضحايا الاعتداء الجنسي كل 13 دقيقة في المعدل الجنسي. في 89٪ من حالات التحرش والاعتداء الجنسي المجرم معروف لضحية, بشكل عام يكون هو من أفراد الأسرة: زوج، صديق، جار، مزود خدمة، زميل،مدرس أو رجل دين…ألخ.
كفى!
يصادف الخامس والعشرين من تشرين الثاني اليوم العالمي للقضاء على العنف ضد المرأة.
في مثل هذا اليوم, سنقف جميعا إلى جانبهن، إلى جانبكن, إلى جانبنا: سنكرس لهن كامل اهتمامنا وجهودنا, سنتذكرهن ونكرمهن: فهن أخواتنا.
سوف نُسمع أصواتهن، أصواتكُن، أصواتنا جميعا. سنُطالب من السلطات – الشرطة, المحاكم ووسائل الإعلام – كل المجتمع – تعديل القوانين. بأن يقدروا ويقدسوا الحقوق الأساسية في هذه الحياة: الحق في الحياة، الحق في الأمان، الحق باتخاذ القرارات بشأن أنفسنا وحياتنا بحرية واستقلالية.انضموا لنا لنضع حدا لهذه الظاهرة.
***
لقاء يوم الجمعة، هو يوم الكفاح الدولي ضد العنف ضد المرأة.
التجمع في تمام الساعة 11:00 صباحا في تل أبيب ساحة هابيما. مدعوون
- תודה למתת עשת על כתיבת הטקסט
